J.J. Slauerhoff – De ûntdekker – Slauerhoff yn it Frysk
De ontdekker
Hij had het land waarvoor hij scheepging lief,
Lief, als een vrouw ’t verborgen komende.
Er diep aan denkend stond hij droomende
Voor op de plecht en als de boeg zich hief
Was ’t hem te moede of ’t zich reeds bewoog
Onder de verten, waarin ’t sluimerde,
Terwijl ’t schip, door de waterscheiding schuimende,
Op de aanbrekende geboort’ toevloog.
Maar toen het lag ontdekt, leek het verraad.
Geen stille onzichtbre streng verbond hen tweeën.
Hij wilde ’t weer verheimlijken – te laat:
Het lag voor allen bloot. Hem bleef geen raad
Dan voort te varen, doelloos, desolaat
En zonder drift – leeg, over leege zeeën.
.
De ûntdekker
It lân dêr’t er om útfear, hie er leaf,
Leaf, as in frou yn ’t ferburgene swier.
Dêroer neitinkend stie er dreamend
Op de plecht en mei’t de boech oereinstie
Tocht er, drôf fan moed, hoe’t it al bewoech
Under de fierten, dêr’t it yn slomme,
Wylst it skip, troch de wetterskieding skomjend,
Op de oanbrekkende berte oanfoer.
Mar doe’t it bleatlein wie, like it ferried
Gjin stille, heimlike string ferbûn har beider kearn.
Hy woe it wer bemantelje – mar gjin tiid.
Bleat lei it foar elk. Him bleau oare died
As troch te farren, doelleas, mankelyk
En sûnder driuw – leech oer lege streamen.
J. Slauerhoff, Verzamelde gedichten (III), Een eerlijk zeemansgraf, Nijgh & Van Ditmar, Rotterdam, 1941, s. 29.
Slauerhoff yn it Frysk. Sjoch ek:
.