Stil no de stêd () – Long may you run

Stil no de stêd (1) 

*

Bloeiend it ljocht fan maart,
mar stil no de stêd,
elk drok besteld mei
in straf húsarrest,

Op mobyl bylden fan
rotten, boartsjend yn
de subway fan New York,
flearmûspleagen yn
kelders, gehuchten en
fersekeringstuorren,

wrakke longen binne
de steapelwolken boppe
Warschau en Londen,

Presidinten en diktators
smite leagens om
ta wierheid en oarsom,
gnyskjend om it iis dat brekt,
by klimmende oseanen.

Hoasfuotling sjit in suster
de gongen troch,
mûlkap foar,
yntegraalhelm op,
de tiid, in stûkjend
beädemingsapparaat.

Koart op ‘e siken is
it wurd in hymjen
yn it blossemjende ljocht,
begjinwei maart.

*

It útknipte hert fan de stêd,
in leech stasjon,

heal om heal ta stânbyld beferzen
in taksybaas, wachtsjend en
meurend en wachtsjend

oantdat him oars net
foar eagen skimeret as
Kanossa’s kelder,
das Abendland,
dizzze maaitiid dy’t
staf-oer-nacht it gesicht
fan in Aldersielen hat.

*
Leech rinne de aginda’s
fan aktrise, skriuwer en muzikant,
om ’e hoeke aanst de gong
nei de Voedselbank;

in minister hellet oan ‘e skouders,
ropt: ‘Jo eigen risiko’,
stoot mei tsien
temûk behamstere skytrollen
syn wytpleistere bolide yn.

Troch in achterdoar yn de Tiid
trapet hear Rieux
it bolwurk op,
in kliber bern, biddeljend
oan syn pipen.

Achter finsters wurdt wurke,
frijd en stoarn, sûnder yllúzjes.

Hoar droane klokken
de Potmarge oer.

Ut it strewel wei
befluitet in klyster
de blau metalen stilte
fan de himel.

*

Under it wylgebeamte dat
fan maitiid omtrint
út ‘e sinnen springt,
binne wy, elk op in kant
fan it wetter
mei-elkoar yn petear.

De dei, in opswolde klier,
ropt it famke dat,
swaaiend mei trije ballonnen,
witte lit dat der altyd
ergens immen is dy’t immen
de hân rikt bywannear’t
de weareld
op hellefeart giet.

En meidat de sinne weisinkt,
de Potmarge yn,
keart ûnder Huzums
heech bloeiende hôven
it libben werom
ta syn eigen binnenste,

stiet stil by it long may you run
fan Neil Young en
ferdwynt it tsjuster yn
dêr’t twa finsters ôfljochtsje

©Eeltsje Hettinga

(*) Mei tank oan skilder Horst Dijkstra en syn permisje foar it brûken fan syn skilderij ‘We are all waves in the same sea’ (2019), in doek dat oarspronklik de titel ‘Ik ben stil’ hie. It skilderij sels is gearfoege mei it doek ‘Approach the City’ fan Edward Hopper.

 

Horst Dijkstra, ‘We are all waves in the same sea’. Oarspronklike titel ‘Ik ben stil’, acryl, 122 x 81 cm, 2019.


.