In man wint fan Johannes de Apokalyps – Fiif jier nei Utøya

In man wint fan Johannes de Apokalyps,
nimt ta eksimpel himsels de stamsellen
út de White Power-bommen fan Oklahoma en
skriuwt as Gods feint de traktaten fan ferlos.

In man skept himsels syn heldedei, fertrapet
yn park en tún de planten en krûden mei útlânske
nammen, ariry, ananasbrem en
Turkse roas sette him it skom op ’e mûle.

By in boerehûs, wrak as de gatten
yn it gebit fan doarpen yn ’t krimpen, fleane
skaden oer bline muorren: in spul fan skimen wêryn’t
in man ienlik foar kening en kriger spilet.

Fan heksen hastige, ropt yn de holten
fan it hert (as ienris by Macbeth) de lust en deadzje.
Koel berekkenet in man it lot en it let
oant yn ’e fierste see-earm fan steat syn kusten.

Sûnder lûd weidet hate syn bokken fet.
Hoe’t him de stimmen roppe: Duncan, Duncan dead.
Under de dream, syn eilân, woedet dûm de dea.
Nei nitraat priuwt de wyn, skrassend de bosken fan Utøya oer.
.
.
.

Ut de bondel Ikader, ‘Oanslaggen’, s. 80

.