Paul van Ostaijen -‘Avondgeluiden’, ‘Vlerken’

(Sept. 2017)

JUNTIIDSLUDEN

Der moatte wite pleatsen achter de streek stean
by de moanne syn blauwe fjilden lâns
by ’t jûn hearsto oan de hoare stienwegen
hynstehoegen
dan hearsto alles stille waan
fan fiere springboarnen lekt samar wetter
–  do hearst samar it dripkjen
fan jûntiids’ wetter
de hynsters drinzgje rimpen
en wrinzgje
dan hearst wer har drafkjen de stâlkant út.

.

AVONDGELUIDEN

Er moeten witte hoeven achter de zoom staan
van de blauwe velden langs de maan
’s avonds hoort gij aan de verre steenwegen
paardehoeven
dan hoort gij alles stille waan
van verre maanfonteinen zijpelt plots water
– gij hoort plots het zijpelen
van avondlik water –
de paarden drinken haastig
en hinniken
dan hoort men weer hun draven stadwaarts

 

Paul van Ostaijen, Verzamelde gedichten, Nagelaten Gedichten, ‘Avondgeluiden’, Bert Bakker, Amsterdam 1982, s. 488.

 

FLERKEN

By nacht fleane fûgels fan
de wylde wyngerd fuort

Skrikbylden klapperje flerken
dof

it skimer troch

Knaklûden fan tûken mannichfâld koart
teare flerken…………………………….    bleat

…………………….ien amerij
net werkenbere romten

de romte is fan knakkende
…………………………….flerken
…………………………………..fol

Staf-oer-nacht binn’ fûgels
…………………………………….kelreauwich

ús
ta dingen bestjurre …………………………..Eangst

.

VLERKEN

Nachtelijk vliegen vogels van
de wilde wingerd weg

Schrikbeelden klapperen vlerken
dof

in deemstering

Knakgeluid van takken veelvuldig kort
ontsluieren …………………………..vlerken

………………..één ogenblik
niet-herkenbare ruimten

de ruimte is van knakkende
……………………………..vlerken
……………………………………vol

Plotseling zijn vogels
……………………………..schrikgeschud
ons
tot-dingen-gestolde ……………….Angst

 

Paul van Ostaijen, Verzamelde gedichten, Nagelaten Gedichten, ‘Vlerken’, Bert Bakker, Amsterdam 1982, s. 446.