‘Pont Mirabeau’ – Elke brêge in ferlitten – Every bridge a leaving

(04-05-19) David Colmer maakte voor de Engels-Friese bloemlezing ‘Swallow and Floating Horses’ de Engelse vertaling van ‘Pont Mirabeau,’ met een aantal regels uit het gedicht ‘Psalm’ fan Paul Celan als motto.

Celan (23 nov., 1920 –  20 april, 1970) verloor zijn Duitstalige Joodse ouders tijdens de oorlog, vermoord door de nazi’s. Zelf overleefde hij maar nauwelijks de dwangarbeid in een van de Duitse werkkampen.

Een leven lang zou hij in zijn poëzie getuigen van de verschrikkingen van de Holocaust. Hoewel hij in het Duits schreef, zag hij die taal, zijn moedertaal, als de taal van zijn beulen.

Eind april 1970 maakte hij een eind een eind aan zijn leven bij de brug ‘de Pont Mirabeau’ in Parijs.

==

It binne de dagen fan betinken en weromtinken, sa om ein april, begjin maaie hinne. David Colmer makke foar de blomlêzing ‘Swallow and Floating Horses’ de Ingelske oersetting fan it gedicht ‘Pont Mirabeau’, mei in oantal rigels út it gedicht ‘Psalm’ fan Paul Celan as motto.

Celan (23 nov, 1920 – 20 april, 1970), berne yn Roemenië, ferlear syn Dútstalige Joadske âlden yn de oarloch, fermoarde troch de nazi’s. Sels oerlibbe er mar amper de lea- en geastbrekkende twangarbeid yn ien fan Dútske wurkkampen.

In libben lang soe er tsjûgje fan de ferskrikkingen fan de holocaust. Hoewol’t er yn it Dútsk skreau, koe er dy taal, syn memmetaal, oars net sjen as de taal fan syn beulen.

It wie ein april 1970 doe’t er in ein oan syn libben makke by de brêge ‘de Pont Mirabeau’ yn Paris.

Eeltsje Hettinga @ Dichter fan Fryslān

.

PONT MIRABEAU

Ein Nichts
waren wir, sind wir,
werden wir bleiben, blühend:
die Nichts-, die
Niemandsrose.

Ut: ‘Psalm’

Paul Celan (23 nov. 1920 – 20 april 1970)
.

1.

Dit is it plak dat machtiger as
in minske syn frije kar
lang om let dy keazen hat:

de rivier, de brêge en
wyt yn it bloeien de boeken
oer tebrutsen kaaien,

ein april, it seizoen dat nacht oan nacht
himsels lêze liet as de moanne
fan dyn moardner.

Dûnker waard taal in nimmenslân,
sa’t tsjuster te sizzen
de dagen de kleur fan jiske oannamen.

In grouwélige, fier oer Europa
rôljende boer wie
gods einleaze ûnferskillichheid.

Do, begroeven yn wa’t dy leaven,
te drinken kaamst de stream
fan har útrikke lûding.
.

2.

By alle wurden dy’tsto hiest mei de taal,
dêr’t yn moarde waard,
bisto de paden delgien,
ferreind en smokend ûnder de Ljochtstêd
syn dôve lampen.

Fan al dyn deaden bosken gear
de skimen en skaden op Place d’Italie.

Dêr’t swellen oer de Seine tipten,
swijden dy de boeken de tongen.

Maitiid wie it, nacht noch,
mar hoe wûnder it ljocht oer de kym
op Blériots kaai.

Net mear binne de beammen de beammen,
skreau B. Dize lei dy del yn dyn fal,
elke brêge in ferlitten.

Alle wurden lykje hjir op fleanen,
hear ik yn de neaken’buorren fan wat libben is,
Dea syn inkeldspraak.


©Eeltsje Hettinga, Dichter fan Fryslân

.

PONT MIRABEAU  

Ein Nichts
waren wir, sind wir,
werden wir bleiben, blühend:
die Nichts-, die
Niemandsrose.

From: ‘Psalm’
Paul Celan (Nov. 23th, 1920 – April 20th, 1970)

.

1.

This is the place which
mightier than a man’s free will
chose you at last:

the river, the bridge and
blossoming white the beeches
on the broken quays,

late April, the season you could only read
night after night as the month
of your murderer.

Darkening language a no-man’s land,
as if to darkly say the days
were fading to the colour of ash.

A gruesome belch rolling
high over Europe was god’s
infinite indifference.

You, buried in those who loved you,
come to drink of the stream
of her smoked-out voice.
.

2.

You went down the paths of all the words
you had with the language
in which they murdered,
rain-wet and smoking under the blind lamps
of the City of Light.

The shades and shadows of all your dead
gathered on Place d’Italie.
Where the swallows skimmed the Seine,
the beeches became books that would never speak.

It was spring, still night,
but how extraordinary the light
low in the sky over Blériot’s quay.

The trees are no longer the trees,
wrote B. Mist laid you down in your fall,
every bridge a leaving.

All words are misplaced here,
on the barren streets of life
I hear Death’s only tongue.

.
©Eeltsje Hettinga, Dichter fan Fryslân
Translation: David Colmer

.

.

.

Olivier Messiaen Oraison (1937) from dirty ricochet on Vimeo.