In ferdwinen – Inkeld labyrint binne de dagen…

 

IN FERDWINEN

 

He disappeared in the dead of winter
W.H. Auden

 

Inkeld labyrint binne de dagen
in sykjen by in ferdwinen
fan hy dy’t libben it libben sei,

in lûd dat it hert fan hiel
it hielal tikjen en tromjen die,
o, hoe’t alles kloppe, útlitten

fûl en klear yn ’e oere fan
in jonkheid, sis, a knock
knock knockin’ on heaven’s door.

Yn in sykjen by in ferdwinen
rint yn de romten achter toer en
klok elk spoar dea en stomp,

sa’t alle yn stegen en gloppen
opfandele kamerabylden, oars
net sizze as: ‘Nee, nee, net sjoen,

nee, nee, net heard, nee, nee,
wy witt’ fan neat’, dêr’t de stêd
in spul fan mist en skimen is.

Inkeld labyrint binne de dagen
by in ferdwinen yn in sykjen
sûnder ein, sa’t alle fragen

sûnder útsjoch binne, blyn as
dizze nacht de dize fan winter,
omwaarjend oer kanalen en

brêgen en tuorren en grêften,
dôf foar it wurd dat it hert fan
hiel ’t hielal tik en tromjen die.

 

@ Eeltsje Hettinga

sjoch ek www.dichterfanfryslan.nl of klik op ûndersteand logo